1992 Yılıydı.. Ankara'nın lüks otellerinden birinde "Ankara Film Festivali Ödül Töreni"ndeydik.. Ödül Töreni bitmiş, ödüller sahiplerini bulmuş, Kokteyl başlamıştı.. Herkes elinde içki kadehi gecenin keyfini çıkarıyordu.. O Gece Törene ünlüler akın etmişti. Bir yanda İsmet AY dekolte fıkralar anlatıyor, etrafındakiler de, kahkahadan kırılıyordu. Diğer yanda, Hülya KOÇYİĞİT, Perihan SAVAŞ, Müjdat GEZEN, Fatoş GÜNEY ve babasıyla aynı ismi taşıyan oğlu Yılmaz GÜNEY ve kimler, kimler...
Bir ara baktım Yaman OKAY yanımda... O da, keyifli ve herzamanki gülen yüzüyle içkisini yudumluyor.. Yaman iri yarı, uzun boylu bir adamdı. Ama çok zayıflamıştı.. Bunu o gün farketmiştim.. "Yaman Fidan gibisin valla" deyince yanındaki Savaş YURTTAŞ'a dönüp "Birilerine nazire olsun benim fidan gibiliğim" diye takıldı.. Çünkü o, ufak tefek, "Kavruk Hasan" lakaplı Savaş YURTTAŞ uzun süren Gırtlak Kanseri tedavisinden sonra, oldukça fazla kilo almıştı.. Hepimiz gülümsedik. Ama, meğer o lanet hastalık Yaman'ı da, pençesine almış, zayıflaması da, bundanmış.. Ne yazık ki, bu acı gerçeği ne kendisi ne de, bizler bilmiyorduk henüz..
Bu onu son görüşüm oldu.. Zaten çok da, zaman geçmedi o günün üstünden.. Acı haber geldi...
Şimdi ne Yaman var, ne de, Savaş.. İkisi de, erkenden gitti...
20.Ölüm Yıldönümünde Sevgili Arkadaşım, Harika Aktör Yaman OKAY'IN ANISINA ÖZLEMLE, SAYGIYLA....... Görüşürüz......
Ne güzel anlatmışsın Emel'im güzel insanlara sayğıyla.
YanıtlaSilTeşekkür ederim Leman'cım. Onlar çok güzel insanlardı gerçekten. Sen de, öyle.
YanıtlaSil